حرف آغاز: بسم الله الرحمن الرحیم
بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ.
قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا.
نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا.
أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا.
إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا.
إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْءًا وَأَقْوَمُ قِیلًا.
إِنَّ لَکَ فِی اَلنَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا.
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا.
رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلًا.
وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا.
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اى جامه به خویشتن فرو پیچیده.
به پا خیز شب را مگر اندکى.
نیمى از شب یا اندکى از آن را بکاه.
یا بر آن [نصف] بیفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان.
در حقیقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا می کنیم.
قطعا برخاستن شب رنجش بیشتر و گفتار [در آن هنگام] راستینتر است.
[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است.
و نام پروردگار خود را یاد کن و تنها به او بپرداز.
[اوست] پروردگار خاور و باختر خدایى جز او نیست پس او را کارساز خویش اختیار کن.
و بر آنچه می گویند شکیبا باش و از آنان با دورى گزیدنى خوش فاصله بگیر.
گفته بودم گاهی هجرت تنها راه است...
به اینجا هجرت کردم...
دوباره آغاز می کنم...
به توکل نام اعظمت
خدا به همراهت .. همیشه .. همه جا ..